حسینیه ارشاد در سال 1346 توسط محمد همایون (سرمایه‌گذار) ، ناصر میناچی (مدیر)، محمد علی نوید و مرتضی مطهری بنیان گذاشته شد. حسینیه در زمین باغی به مساحت دو هزار مترمربع احداث شد. دکتر عبدالحسین علی آبادی (دادستان تهران)، محمد همایون و میناچی اعضای هیئت امنای حسینیه ارشاد بودند. هدف از تشکیل حسینیه در آن زمان، ایجاد یک مرکز مذهبی و فرهنگی برای قشر فرهیخته و روشن‌فکر بود و به همین دلیل حسینیه به صورت فضایی مدرن و امروزی طراحی و به شکل آمفی‌تئاتر ساخته شد.
ظرفیت سالن که با شیب مناسبی ساخته شده بود، هزار نفر در طبقه اول و 500 نفر در طبقه دوم است. در سال‌های بعد، تالاری نیز با ظرفیت 500 نفر در زیر زمین حسینیه ساخته شد تا کلاس‌های فرهنگی مذهبی در آنجا تشکیل شود. در سال 1359، تصمیم گرفته شد که دو هزار متر مربع از زمین باقی‌مانده از باغ نیز خریداری و مسجد حسینیه ارشاد در آن بنا شود. در سال 1359، با تأسیس کتابخانه حسینیه ارشاد و توسعه روزافزون آن، تمام سطح حیاط خالی و 1100 متر مربع نیز به کتابخانه اضافه شد. همه سطح زیرین حیاط را کتابخانه حسینیه ارشاد تشکیل داده است.
آدرس: تهران، خیابان شریعتی، حسینیه ارشاد

قبرستان «ابن بابویه» آرامگاهی ۲۰۰ ساله در دشت وسیع ری است که نزدیک به ۱۰ هکتار وسعت دارد. این قبرستان از لحاظ وسعت، دومین قبرستان بزرگ تهران محسوب می‌شود. بسیاری از چهره‌های نامدار ایران از جمله جهان پهلوان تختی در این محل دفن شده‌اند. این قبرستان اولین منطقه شهر ری است که برای دفن اموات اختصاص یافته. آرامگاه‌های قدیمی و خانوادگی آن، شکل ظاهر برخی سنگ قبرها در نوع خود کم‌ نظیر است. این قبرستان از جمله آثار دیدنی و تاریخی منطقه شهر ری محسوب می‌شود. برخی مورخّان قدمت این قبرستان را به دوره ساسانی نسبت داده‌اند.

کلیسای سرکیس مقدس در خیابان نجات اللهی در شهر تهران واقع شده است. این کلیسا با هزینه شخصی یکی از هموطنان ارامنه ایران به نام «مارکار سرکیسیان» و طراحی مهندس «آفتاندلیانس» در سال ۱۳۴۹ ساخته شده است. پس از ساخت این کلیسا مقر خلافت ارامنه تهران از کلیسای مریم مقدس به این محل انتقال پیدا کرد.

حرم امام خمینی (ره) مشهور به مرقد امام بنایی است که در بهشت زهرای تهران قرار دارد. هم اکنون مجموعه‌ ای گسترده دیگری شامل دانشگاه، موزه و شهر آفتاب نیز همراه آن ساخته شده است. کار ساخت این آرامگاه و مجموعه های پیرامون آن توسط جهاد سازندگی و سپاه پاسداران پس از درگذشت ایشان آغاز گردید و همچنان ادامه دارد.
مراسم سالگرد درگذشت امام خمینی (ره) به همراه برخی مناسبت‌های مذهبی و انقلابی با حضور هزاران نفر از داخل و خارج از ایران در این مقبره برگزار می‌شود؛ و زیارتنامه وی نیز به زبان عربی در آن قرار داده شده‌است. مسؤلیت اداره آن بر عهده خانواده وی و در حال حاضر نوه او سید حسن خمینی می‌باشد. پس از او پسرش احمد خمینی، همسرش خدیجه ثقفی، دامادش محمود بروجردی و نیز برخی از شخصیت‌های جمهوری اسلامی از جمله اکبر هاشمی رفسنجانی در این مقبره دفن شده‌اند.

مسجد و مدرسه سپهسالار تهران که معماری اش 4 ایوانی با ارتفاع های 18 متر بوده که یک ایوان اصلی در طرف جنوب بنا مجاور مقصوره و گنبد اصلی دارد دو طبقه نیز است و دارای اجزاهایی شامل 8 مناره یا گلدسته است که با توجه به اینکه از معماری ترکی الگو برداری شده است، تعداد آن ها زیاد تر از حد معمول مناره ها در ایران باستان است و همینطور دارای گنبد دوپوشی است که بسیار خاص است و در نهایت دارای 6 ورودی و کتابخانه ای است که در سال 1342 به این بنا اضافه شد و نقش قطع کننده این دو بنا را با با عمارت بهارستان مجاورشان ایفا کرد از دیگر بخش های این بنا می توان به صحنی چهارگوش با ابعاد 61 در 62، شصت حجره و شبستان تابستانی زیر گنبد برای سکونت، شبستان زمستانی در ایوان شرقی با 24 ستون سنگی یکپارچه، نماز خانه چهل ستون "با 44 ستون " در شرق صحن اشاره کرد. خوب است بدانید که این 8 مناره از آجر ساخته شده اند و دارای پوششی با کاشی هستند که حداکثر و حداقل ارتفاع مناره های این بنا 37 و 25 متر نیز است. معمار این بناهای زیبا استادان حاج ابوالحسن معمار و جعفر خان معمار باشی هستند که هرچند در معماری مسجد نیز استاد حسن معمار قمی هم نقش داشته است اما طراحی مسجد و مدرسه سپهسالار ناصرخسرو را که ساخت تنها هسته اصلی اش 5 سال طول کشیده و مصالح اصلی اش آجر است فرد دیگری با نام مهندس مهدی خان ممتحن الدوله شقاقی انجام داده است. اما خار از همه این معمار ها و استادان فکر این مدرسه عالی برای صدراعظم دوره قاجاریه و دوره پادشاهی ناصرالدین شاه یعنی میرزا حسین خان سپهسالار قزوینی است و به همین دلیل هم نام این مسجد مدرسه را سپهسالار گذاشتند

اگر به در ورودی امامزاده بنگرید، ۸ بیت شعر توجه شما را به خود جلب خواهد کرد. در این شعرها، نام فتحعلی شاه به وضوح ذکر شده و این نکته را می‌رساند که این آرامگاه در زمان این شاه قاجاری ساخته شده است. البته از توصیفاتی که در «روزنامه خاطرات عزیزالسلطان» آمده، می‌توان دریافت که این بنا در زمان قاجاریه، یک شیروانی به رنگ سبز نیز داشته است که البته در حال حاضر دیگر وجود ندارد.
قدم به داخل این آرامگاه و فضای معنوی زیبای آن که بگذارید، ضریحی ساده در مقابل چشمان شما خودنمایی خواهد کرد. این ضریح که به ضریح جعفری شهرت دارد، طول و عرضی به ترتیب برابر با ۲٫۵ متر و ۱٫۳۰ متر دارد. اگر بر روی میله‌های این ضریح جای خالی پیدا نکردید، تعجب نکنید؛ زیرا افراد بسیاری در زیارت از این امامزاده به ضریح آن دخیل می بندند و شاید این کار تبدیل به یکی از آداب زیارت از این زیارتگاه نیز شده است.